De laatste periode van
„The Eastern Aces“

en de naamsverandering naar
„The Royal Aces“

1969 - 1971:

Frans van de Brand (bandleader) en Billy Robert kwamen op een avond in de zomer onverwachts bij mijn ouderlijk huis aan de deur. Het was 10.00 uur `s avonds, dat weet ik nog heel goed. Ze kwamen rechtstreeks uit Willemshaven met de mededeling, dat de band uit elkaar was. Ze hebben nog kontrakten in Duitsland en vonden niemand die de band kon redden. (Ik kende Billy als buurjongen van dezelfde flat en uit dezelfde portiek).

Ze hebben een gitarist, een drummer en een bassist nodig en ook een zangeres.

Twee weken later trainden we in Almelo in de garage onder in de flat waar de moeder van Billy woonde. Ik zei: „Ik wil wel meespelen tot jullie een ander gitarist gevonden hebben. Dat kwam dus niks van terecht.

De band was gevormd onder de volgende spelers:

Drummer/vocal: René van Ede van de Pals

Zangeres : ?

Bass/vocal : Ikkie Furstner

Gitaar/vocal : Billy Robert

Gitaar/vocal : Frans van de Brand

Gitaar/vocal : Freddy van den Worm (ben ik dus)

Van deze formatie heeft Frans van de Brand zeker nog fotos.

De laatste periode van The Eastern Aces
We hebben in een tijd van ca. één week een goed repertoire samengesteld.

Een paar dagen voordat we naar Duitsland gingen kregen we een afzegging van René en de zangeres. We vertrokken dus met z’n vieren naar Duitsland. Frans ging toen drummen.

Ons eerste adres was „Dixie Bar“ in Asschaffenburg. Dat was tevens het eerste optreden van Ikkie Furstner en Freddy van den Worm als beroepsmuzikanten in Duitsland. Toni Pichler zag ons spelen in Straubing in een dancing en was weg van onze muziek, een paar maanden later speelde hij voor het eerst met ons in Regensburg, dancing „Coloseum“

In deze formatie draaiden we tot eind 1971. Frans van de Brand kondigte aan dat hij met zijn vrouw en kinderen terug wilde naar Den Haag.

Maar de naam „The Eastern Aces“ wilde hij wel meenemen. We zochten dus een nieuwe drummer en een nieuwe naam, iets met „Aces“.

Intussen waren we terecht gekomen bij de amsterdamse formatie „The Royal Four“. Helaas heb ik geen foto’s van deze band. We kenden The Royal Four al een tijdje.

The Royal Four werd opgelost en de drummer Walter Rellum kwam bij ons. De voorbereidingen waren al maanden van tevoren aan de gang. Hij ging akkoord met ons aanbod.

Omdat Walter bandleader van „The Royal Four“ was, hebben we hem ook gelijk als bandleader genomen. Nu nog een nieuwe naam! Een nieuwe naam betent, dat we weer van nul moeten beginnen om een bekendheidsgraad te bereiken. Daar hadden we geen zin in.

De naamsverandering
En zodoende hebben we die twee namen „The Royal Four“ en
“The Eastern Aces“ aan elkaar gevoegd tot de naam „The Royal Aces“ ontstond en officieel bij alle Agenturen in de meeste landen bekend werd gemaakt. De uitlopende kontrakten van die twee namen gingen gewoonlijk door.

1972 – 1975/76:

Het draaide goed met de band.

Billy Robert vertrok in zomer 1974 naar „The First Move“ waar Benny Hartung (The Hartung Sounds) als bassist meespeelde.
Na een vakantieperiode speelden we met 4 man in dancing “Exquisite” – Schwäbisch Gmünd.

Franky Sahupala was al een thema als invaller voor Billy.

Door de komst van Franky Sahupala in 1974 waren ook interne meningsverschillen aan de gang.

Ik vertrok in herfst 1975, na 12 maanden pause als prof. kwam ik bij “Vic Pitts & The Cheaters” met Omar Dupree (USA) terecht.

Bandleader Walter Rellum vertrok. Franky was bandleader. De naam „The Royal Aces“ werd tegen die tijd verandert in „Aces Unlimited“ enz. enz. Met de stem van organist Toni Pichler kon Franky zich in alle richtingen van de muziek vrij bewegen. Alles draaide om de stem van Toni, tenslotte haalde hij nog twee spelers erbij.

Ca.1978/79:

“The Seven Aces”.

(Bijna een reunie-band van oude bekenden uit de 60’s.)

Toni (Anton) Pichler, de belangrijkste man van de “Aces“ vocal-dynasty zorgde voor een einde aan dit roemrijke bestaan.

In de Dolomiten (Zuidtirol) kwam hij en zijn jongere broer Peter om het leven tijdens een bergbeklimming.

Ikkie Furstner kreeg in de jaren 1979/80 een plaatsje bij „The Tielman Brothers“ als bassist/sax waar hij ook een bijdrage in hun show gaf. Hij speelde omgekeerd en ondersteboven op een stoel een aardige saxofoon-solo.

In ca. 1982 was hij en enkele bandleden betrokken bij een ongeluk op de duitse snelweg. Het was een klapband die het ongeluk veroorzaakte. Ikkie raakte aan zijn rug gewond en kon niet meer verder spelen. Zijn plaats was dus weg. Hij kreeg later een job als DJ in div. Disco’s in Zwitserland waar ik hem in 1989/90 weer ontmoette.

Freddy van den Worm